De prodromale fase beter voorspellen en hoe de parkinsonsymptomen onder controle brengen zonder dyskinesieën te veroorzaken?
Er werd een volledige sessie gewijd aan abnormale bewegingen veroorzaakt door een auto-immuunziekte. Die diagnose wordt inderdaad almaar vaker gesteld en we hebben ook een beter inzicht in de pathofysiologie gekregen.
Artsen onderschatten tremoren soms, maar voor patiënten kan dit zeer hinderlijk zijn doordat ze de fijne, precieze bewegingen die ze in het dagelijkse leven nodig hebben niet meer kunnen uitvoeren. Dat beperkt hun autonomie, maakt hen afhankelijk en resulteert ook in isolatie of minstens een sociale handicap.
Deze ‘klassieker’, die altijd van hoge kwaliteit is, werd dit jaar toevertrouwd aan Christine Klein (Institute of Neurogenetics, Lübeck). In haar rijk geïllustreerde uiteenzetting herinnerde ze eraan dat de MDS werd opgericht in 1985 in een hotel in Hamburg door S. Fahn, E. Tolosa, A. Lees, J. Jankovic en C.D. Marsden.
Olivier Rascol (Toulouse) heeft een uiteenzetting gegeven over de vele aanwinsten inzake het onderzoek naar de ziekte van Parkinson. In een nabije toekomst zal er een behandeling gericht op een gebrekkig gen (voor zover dat kan worden gedetecteerd) worden uitgevoerd.
De dyskinesieën bij parkinsonpatiënten zijn vooral te wijten aan de inname van L-dopa. Het onderliggende mechanisme is drieledig: dopaminerge denervatie + therapeutische pulsatiliteit door een kortwerkend geneesmiddel dat de dopaminerge receptoren stimuleert + hoge dosering.
Als we de diagnose van ziekte van Parkinson sneller zouden kunnen stellen en dus sneller een behandeling zouden kunnen starten, zou de ziekte misschien draaglijker zijn en zouden we de evolutie ervan misschien beter kunnen afremmen. Daarom wordt nog altijd veel onderzoek verricht naar het prodromale stadium, de klinische periode voor de eerste motorische tekenen verschijnen.
Schrijf u gratis in op onze wekelijkse nieuwsbrief en ontvang het laatste nieuws en nog veel meer ...