Het 34e congres van het European Committee for Treatment and Research In Multiple Sclerosis (ECTRIMS) vond van 10 tot 12 oktober plaats in Berlijn. Dr. Dominique-Jean Bouilliez vertelt over dit event.
Mark Freedman (Ottawa) heeft een analyse uitgevoerd van de samengevoegde gegevens van de fase 2- en de fase 3-studies TEMSO, TOWER en TENERE, en de extensiefasen van die studies om de werkzaamheid en de veiligheid van teriflunomide op lange termijn (tot 12,8 jaar) te evalueren.
Een vermindering van actieve unieke letsels wijst op een goede controle van de ziekte. De TEMSO- en TOPIC-studies hebben de werkzaamheid van teriflunomide bewezen.
Kunnen we zonder risico na natalizumab alemtuzumab voorschrijven? De klinische studies hadden ons nog geen uitsluitsel gegeven, maar daar brengt Paul Gallagher (Cork) nu, onder anderen, verandering in.
In de CARE-MS 1-studie, een fase 3-studie bij patiënten met een RRMS die daarvoor nog geen behandeling hadden gekregen, waren de klinische en de radiologische evolutie significant beter na toediening van 2 cycli van alemtuzumab met een tussenpauze van een jaar, dan met een behandeling met interferon-bèta-1a.
Er zijn verschillende omgevingsfactoren die het risico verhogen om multipele sclerose (MS) te krijgen: een EBV-infectie, een laag vitamine D-gehalte, obesitas bij tieners, roken, blootstelling aan solventen (1)… Maar misschien zijn er nog andere factoren. Eén daarvan zou weleens zout kunnen zijn.
Multipele sclerose is een progressieve chronische ziekte, met een in de tijd steeds meer uitgesproken verlies van neuronen: de EDSS neemt in 42,4% van de gevallen met minstens 0,5 punten toe na een exacerbatie, en in 28,1% van de gevallen met 1 punt.
Met de introductie van geneesmiddelen die erg werkzaam zijn tegen MS, is een nieuwe term gemeengoed geworden om de werkzaamheid van behandelingen te beschrijven, namelijk de NEDA-status (‘No Evidence of Disease Activity’).
Bijna de helft van alle MS-patiënten heeft cognitieve stoornissen, waarschijnlijk te wijten aan afwijkende verbindingen in het thalamocorticale netwerk. Kan deze functie, misschien gedeeltelijk, worden verbeterd als we de verbindingen herstellen?
In de laatste jaren is er een explosie geweest van behandelingen voor MS. Dat maakt het voor de neuroloog soms moeilijk om te kiezen. Bovendien zijn er weinig rechtstreeks vergelijkende studies en de studies die er zijn moet je dan nog in hun context zien, want ze gaan alleen over de betrokken populaties.
Schrijf u gratis in op onze wekelijkse nieuwsbrief en ontvang het laatste nieuws en nog veel meer ...