Het onderzoek naar en de ontwikkeling van een galenische vorm die een langdurige afgifte van paliperidon mogelijk maakt, hebben de farmacologische behandeling van schizofrenie vergemakkelijkt dankzij de afname van de innamefrequentie. Het einddoel is de therapietrouw te verbeteren om op die manier het hervalrisico te verkleinen en het herstel te bevorderen. Verslag van een presentatie over het gebruik ervan in de dagelijkse praktijk door prof. Paz García-Portilla (Oviedo).
Perinatale pluridisciplinaire confrontatie, Cliniques Universitaires St-Luc, UCL, december 2014 Tijdens deze 26e multidisciplinaire confrontatie konden we, dankzij enkele klinische casussen, samen nadenken over vragen met betrekking tot de opvolging van zwangerschappen met psychiatrisch risico. Published ahead of print.
Het voorbije decennium heeft de biologische psychiatrie enorme vooruitgang geboekt. Dankzij deze discipline weten we nu heel wat meer over de problematiek van neurotoxiciteit inherent aan bipolaire stoornissen, maar ook aan de behandelingen. Een gesprek met dr. Pierre Oswald (CRP Les Marronniers, Doornik en CHU Brugmann).
Met de komst van de DSM-5 zal men merken dat gedeeltelijk afstand gedaan wordt van het vroegere al te eng-categorisch denken betreffende psychiatrische diagnostiek, waarbij een en ander vervangen wordt door een multidimensioneel scoresysteem dat nauwer moet aansluiten bij de bevindingen van grote epidemiologische, naturalistische populatiestudies van de laatste jaren. Nietszeggende verzameltermen als ‘manisch depressief syndroom’, ‘schizoaffectief beeld’ of zelfs ‘schizofrenie’ lijken aan vervanging toe, zoals ook overigens al bij vroegere edities komaf werd gemaakt met nochtans historisch schijnbaar vaste waarden en begrippen zoals ‘neurose’ of ‘hysterie’. De komst van een nieuwe DSM editie is dus geen banale zaak. Published ahead of print.
«Dans cette surprenante soustraction, faite de beaucoup de petites soustractions, il est seul. Seul comme il n’a jamais été. Comme personne (pense-t-il) n’a jamais été. En effet, c’est particulier comme il est seul. Seul sans solitude. Il n’est plus préservé par le «nous», l’entre-nous de l’homme et de son corps. Lui, il est vraiment seul. En exil, sur place. Dans une solitude dont le solitaire n’a pas idée. La solitude de cette banlieue ne se compare à rien, est une injustice, un scandale. A côté d’elle la solitude d’un méditatif est un palais. Celle d’un gueux même est un nid, pouilleux, mais nid quand même. Ici, pas de nid. Solitude sans jouir d’être seul.» (“In deze verrassende vervreemding, gemaakt van veel kleine stukjes vervreemding, is hij alleen. Alleen zoals hij dat nooit is geweest. Zoals niemand dat ooit is geweest (denkt hij). Het is werkelijk bijzonder hoe hij alleen is. Alleen zonder afzondering. Hij is niet meer beschermd door het ‘wij’, het onderonsje tussen een mens en zijn lichaam. Hij is echt alleen. Een banneling, ter plaatse. In een afzondering, een isolement dat een kluizenaar zich niet kan voorstellen. De eenzaamheid van deze zone in de marge is nergens mee te vergelijken, ze is onrechtvaardig, een schandaal. Vergeleken met haar is de afzondering van een denker een paleis. Zelfs die van een bedelaar is een nest, smerig, armoedig, maar toch een nest. Hier geen nest. Eenzaamheid zonder te genieten van het alleen-zijn.”) Henri Michaux, Connaissance par les gouffres (Gallimard, 1967) De klassieke psychiatrie heeft zich sinds haar ontstaan opgesloten in een uitgesproken externe visie op psychose. Beschrijving van de prodromale verschijnselen, de symptomen, het klinische beeld: een psychiater kijkt meer dan hij luistert, hij spoort op, bakent af en klasseert. François Tirtiaux wil een andere kijk ontwikkelen en van binnenuit praten over psychotische personen, wat niet gemakkelijk is. Hij wil het falen van de symbolische beschermlaag aantonen, de overstimulatie van het reële en de oversymbolisatie door de taal, verschijnselen die individueel moeten worden benaderd. Elke psychotische persoon is een apart, uniek geval. Published ahead of print.
Sycrest® (asenapine) zal terugbetaald worden in categorie B vanaf 1 november 2012.
Vierentwintig miljoen mensen wereldwijd lijden aan schizofrenie; minder dan de helft daarvan krijgt aangepaste zorgen. Minder dan een derde van de behandelde patiënten krijgt een behandeling waarmee remissie wordt bereikt. Het aantal recidieven is groot en vaak het gevolg van een zwakke therapietrouw. Het negatieve syndroom en de cognitie worden slechts in geringe mate verbeterd. Nochtans vormen net die factoren de basis van functioneel herstel.
In een recente Finse studie is aangetoond dat chronisch gebruik van benzodiazepines (vooral als slaapmiddel) de sterfte verhoogt bij schizofrene patiënten, terwijl een behandeling met een antidepressivum plus één of meer antipsychotica geen effect blijkt te hebben op de sterfte en de sterfte door zelfmoord.
In de algemene bevolking wordt de evaluatie van het cardiovasculaire risicoprofiel uitgevoerd in de eerstelijnsgezondheidszorg. Mensen met ernstige psychiatrische stoornissen hebben echter vaak moeilijkheden met de toegang tot de algemene gezondheidszorg...
Ondanks de hoge prevalentie van cardiovasculaire risicofactoren is er duidelijke evidentie voor onderdetectie en onderbehandeling...
Mensen met ernstige psychiatrische stoornissen, zoals schizofrenie, depressie of bipolaire stoornis, hebben een slechtere algemene gezondheid en een verminderde levensverwachting in vergelijking met de algemene bevolking. Deze verhoogde cardiovasculaire sterfte is gedeeltelijk toe te schrijven aan een hoger risico op beïnvloedbare risicofactoren zoals overgewicht of obesitas, roken, hyperglycemie, hypertensie en dyslipidemie. Ook antipsychotica kunnen gewichtstoename induceren en cardiovasculaire risicofactoren negatief beïnvloeden. Ondanks dit verhoogde risicoprofiel hebben patiënten met ernstige psychiatrische stoornissen nog steeds een beperkte toegang tot somatische zorg, met een minder adequate screening, opvolging en behandeling van het cardiovasculaire risico in vergelijking met de algemene bevolking. Een vroege herkenning en opvolging, preventieve maatregelen en een vroegtijdige multidisciplinaire aanpak van metabole en cardiovasculaire risicofactoren, kunnen nochtans een positieve bijdrage leveren aan het verbeteren van de gezondheidstoestand, het psychosociale functioneren en de beleefde kwaliteit van leven. In de behandeling van mensen met ernstige psychiatrische stoornissen dient dan ook meer nadruk gelegd te worden op een intensievere samenwerking tussen verschillende gezondheidswerkers. Een adequate somatische zorg is een belangrijke aanbeveling binnen de behandeling van mensen met ernstige psychiatrische aandoeningen.
Neuron Vol. 30 Nr. 1
Schrijf u gratis in op onze wekelijkse nieuwsbrief en ontvang het laatste nieuws en nog veel meer ...
